- invigilo
- in-vĭgĭlo, āvi, ātum, 1, v. n., to watch or be awake in, at, over, or on account of any thing; to be watchful over or on account of; to be intent on, pay attention to, bestow pains upon. —With dat. (mostly poet. ):
rei publicae,
Cic. Phil. 14, 7, 20:publicis utilitatibus,
Plin. Pan. 66, 2:custodiendis domibus,
Lact. 4, 17, 19:nec capiat somnos invigiletque malis,
Ov. F. 4, 530:mens invigilat curis,
Sil. 10, 331:rati,
Val. Fl. 2, 374:namque aliae victu (for victui) invigilant,
Verg. G. 4, 158:venatu (for venatui),
id. A. 9, 605:hereditati,
Dig. 29, 2, 25, § 8.— Absol., to be watchful:invigilate, viri, tacito nam tempora gressu diffugiunt,
Col. 10, 151. —With pro:invigiles igitur nostris pro casibus oro,
Ov. Tr. 1, 5, 43.—With inf.:prohibere minas,
Val. Fl. 5, 257.—Hence, in-vĭgĭlātus, a, um, P. a., elaborated in night vigils, diligently composed: invigilata lucernis Carmina, Cinna ap. Isid. Orig. 6, 12.
Lewis & Short Latin Dictionary, 1879. - Revised, Enlarged, and in Great Part Rewritten. Charlton T. Lewis, Ph.D. and Charles Short. 2011.